Ներկայիս թալանչի իշխանավորների ամենամեծ հույսն ու ակնկալիքն այն է, որ սահմանադրական հանրաքվեի օրը ժողովուրդը համատարած «ոչ» է ասելու, և ամեն ինչ մնալու է առաջվա պես: «Քոռն ի՞նչ կուզի՝ երկու աչք»: Նրանք կեղծիքների առանձնապես շատ չեն գնա, որովհետև «այո»-ն էլ է իրենց օգտին, «ոչ»-ն էլ: Եթե «ոչ»-երը գերակշռեն, ապա կշարունակեն հին ձևերով թալանել, իսկ եթե «այո»-ները գերակշռեն, ապա կսկսեն նոր ձևերով թալանել: Բնականաբար՝ «փորձած թանը անփորձ մածունից լավ է», այսինքն «ոչ»-երի գերակշռությունը ներկայիս թալանչի իշխանավորների համար համեմատաբար ավելի ձեռնտու տարբերակ է:
Գործող իշխանությունների օգտին կաշխատի նաև ինչ-ինչ ուժերի կողմից սահմանադրական հանրաքվեի կասեցումը կամ հենց իրենց կողմից՝ անորոշ ժամանակով հետաձգումը:
Իշխանական կուսակցապետերի մոգոնած այս արտառոց ու անպատեհ իրավիճակից ժողովրդի պատվով դուրս գալու միակ ճիշտ ելքն այն կլինի, որ հանրաքվեի պաշտոնական հարցադրումը միահամուռ կերպով անպատասխան թողնի է և, արդարացի պահանջներ գրառելով քվեաթերթիկների վրա, դրանք զանգվածաբար անվավեր դարձնի:
Ուստի այժմվանից սկսեք մտածել, թե փակ քվեախցիկի ներսում ի՞նչ արդար պահանջ եք խնամքով գրի առնելու ձեր քվեաթերթիկի վրա, որ այն անվավեր դառնա:
Անձամբ ես արդեն մտածել եմ և գրելու եմ հետևյալը՝ «Պահանջում եմ ՀՀ և ԼՂՀ միավորել մեկ միասնական պետության մեջ»:
Комментариев нет:
Отправить комментарий