ՂԱՉԱՂ ԻԼՀԱՄԻ ՊՅՈՒՌՈՍՅԱՆ[1] «ՀԱՂԹԱՆԱԿԸ»
9-ամսյա
պաշարումով արցախահայերին սովի մատնելով և հետո երկօրյա վայրագ հարձակումով
պատմական բնօրրանից նրանց տարհանելն ու հայրենազրկելը հաղթանակ չի կարող կոչվել ռազմական
հանցագործ Իլհամի և իր արհեստածին խանության համար, որն «Ադրբեջան» է հորջորջվել
անցած դարի առաջին քառորդում: Բարեբախտաբար՝ ժամանակակից մարդկությունը ղաչաղ Իլհամի
եռամյա ավազակաբարո արշավին արդեն այլ անուններ և բնորոշումներ է տվել և այսօր
երեկոյան կկրկնի դրանք՝ «պատերազմական հանցագործություն», «էթնիկ զտում», «ցեղասպանություն»,
որոնցից ամեն մեկի համար միջազգային օրենքներով նախատեսված են համապատասխան
պատիժներ կամ սանկցիաներ:
Ուստի ենթադրում
եմ, որ ղաչաղ Իլհամի այս վերջին հանկարծահաս «սխրանքը» որպես սկիզբ կհանդիսանա
մոտակա մի քանի տարիների ընթացքում «Ադրբեջան» կոչված շինծու պետության ամբողջական
կազմաքանդման համար: Կարծում եմ, որ դա տեղի կունենա ոչ այնքան արևմտյան ազդեցիկ
երկրների ու միջազգային կառույցների կիրառած զանազան ճնշումների արդյունքում,
որքան այն պատճառով, որ ռուս-ուկրաինական պատերազմում ռուսական կայսրության
աստիճանական թուլացմանը զուգընթաց, արթնանում և ազատատենչ զգացմունքներով են
համակվում Կովկասի բնիկ ազգերը: Նշված գործընթացի վառ վկայություններից մեկը՝ Լեզգիստանի
իմամ Ասուլ Քասիմովի հրապարակային ելույթն ու կոչն է՝ ուղղված մեր տարածաշրջանի
բնիկ մուսուլմաններին[2]:
Անհրաժեշտ եմ
համարում այս առիթով մեկ անգամ ևս գնահատական տալ ՀՀ դավաճան վարչապետ Փաշինյանի
մոգոնած «խաղաղության օրակարգին»: Որքան էլ Նիկոլը փորձի աճպարարական հնարքներով
սքողել իր այդ օրակարգի հայադավ բնույթն ու գաղափարական սնանկությունը՝ այն
իրականություն չի կարող դառնալ ո'չ տեսականորեն, ո'չ էլ գործնական կյանքում:
Պատճառն ակնհայտ է, բնական ու հասկանալի. քանի դեռ եկվոր թուրքական զավթիչ տարրը
պետական կառույցներ ունի, որոնցով ճնշում ու հալածում է տարածաշրջանի իրական տեր
հանդիսացող բնիկ ժողովուրդներին, տարածաշրջանում երկարաժամկետ խաղաղություն չի
կարող հաստատվել:
Խաչիկ-Ապեր
21.09.2023թ.
Комментариев нет:
Отправить комментарий