«Անակնկալների» անբացահայտ մասի վերլուծության համառոտ փորձ

ՀՀ նախագահն իր վերջին երկու «անակնկալներով» ակամա ծառայություն մատուցեց Լույսի և Բարու ուժերին: Մոսկովյան բանակցությամբ նա, թեկուզ և փոքր չափով, նվազեցրեց սիրիական պատերազմի կտրուկ թեժացման հավանականությունը և սիրիահայ համայնքի գլխին կախված վտանգն ու սպառնալիքը: Ինչպես ժողովուրդն է սիրում ասել նման դեպքերում՝ «Մկան շ...ը ջրաղացին օգուտ է»: Այս պարագայում այնքան էլ կարևոր չէ, որ նա իր այդ քայլը հիմա բացատրում է Եվրասիական մաքսային միություն մտնելու իբր անխուսափելի անհրաժեշտությամբ և «համեստորեն» դա վերագրում հարազատ կուսակցության «քաղբյուրոյի» որոշման՝ իր կողմից հլու իրականացմանը:

Ավելի վաղ դրսևորված «անակնկալը» վերաբերում է այդ նույն «քաղբյուրոյի» մի ուրիշ հեռահար որոշմանը, որը նպատակ է հետապնդում սահմանադրական բարեփոխությունների ու համապատասխան հանրաքվեի միջոցով ամրապնդելու և հարատև դարձնելու սեփական իշխանությունը:

Չնայած ամբողջ մեկ տարի և մի ամիս տևած իմ բազմաթիվ փորձերին՝ եզակի բացառություններով ինձ այդպես էլ չհաջողվեց արթնացնել և համախմբել հայ մտավորականությանն ու հայ ազգային ճշմարիտ ընտրանուն, որպեսզի գիտակցեն Նոր Սահմանադրություն ունենալու առարկայական ու հրատապ անհրաժեշտությունը և լծվեն այն կերտելու գործին: Եվ ահա ՀՀ նախագահը լուրջ մարտահրավեր է նետել հայ ազգային ընտրանուն (եթե այն իսկապես գոյություն ունի...):

Եթե Միացյալ Հայքի Նոր Սահմանադրությունն իրողություն դառնա և ՀՀ+ԼՂՀ բնակչության շրջանում դրվի համաժողովրդական հանրաքվեի, ապա չեմ բացառում, որ այն նախանձելի նախադեպ ու ընդօրինակման նմուշ դառնա Ռուսաստանի և մյուս՝ այլասերվածությունն օրենսդրորեն մերժող երկրների ժողովուրդների համար:

Ի գո՛րծ, հայեր, ժամանակը չի սպասում...