Երեկ երեկոյան կողմ Հ2-ով դիտեցի մայրաքաղաքում տեղի ունեցած քաղաքական անցուդարձի ամփոփ պատկերը: Տեսա, այսպես կոչված, «արժանապատվության երթի» մասնակիցներին, որոնց գերակշիռ մասն իրենց դեմքը խնամքով ծածկել էին մորթապաշտական դնչկալներով: Լսեցի նաև ՀՅԴ առաջնորդներից մեկի՝ Արծվիկ Մինասյանի հուսահատ բողոքներն ու անվստահ հոխորտանքը:
Տարաբա՜խտ իմ հայ ազգ, ի՞նչ արժանապատվության մասին կարող է խոսք լինել, եթե այսօրվա հայ ժողովրդի գերակշիռ մասը ստրկամիտ մորթապաշտներ են, մի զգալի հատվածն էլ՝ նյութապաշտ ու իշխանատենչ կուսակցականներ...
Լույսի և Հույսի միակ շողը՝ Մատենադարանի մոտ հավաքված սակավաթիվ հայերն էին, որոնք համառոտ կերպով ներկայացրին հայ ազգի և հայոց պետականության փրկության լուսավոր ուրվագիծը: Ահա նրանք են իսկապես արժանապատիվ և հայրենասեր հայերը: Միացե՛ք նրանց:
Խաչիկ-Ապեր
03.12.2020թ.
Комментариев нет:
Отправить комментарий