Միտանիի հայոց արքա Թուշարատա Բ-ի նամակը Մըսրա Ամենհոթեպ Գ փարավոնին

(նմուշ փարավոնների Ամառնայում գտնված սեպագիր արխիվից)

«Նիբմուարիին՝ Մըսրա արքային և իմ եղբորն ասե՛ք. Թուշարատան՝ Միտանիի արքան և քո եղբայրն այսպես է խոսում.

 Իմ գործերը լավ են գնում: Ողջույններս եմ հղում իմ քույր Գելու Հեղբային, քո տանը, քո կանանց, քո որդիներին, քո արքունիքին ու հպատակներին, քո զինյալներին, ձիերին ու մարտակառքերին և ամբողջ քո երկրին՝ սրտագին ողջույններս:

Երբ ես գահ բարձրացա, դեռ շատ փոքր էի, և Թուհին չար գործ կատարեց իմ երկրում՝ սպանելով իր տիրոջը: Եվ նա թույլ չէր տալիս, որ ես բարեկամություն անեմ նրա հետ, ում բարձր եմ գնահատում: Ուստիև ես, չհանդուրժելով իմ երկրում կատարված չարագործությունը, այլևս չհապաղեցի և մահապատժի ենթարկեցի իմ եղբայր Արտաշումարային սպանողին: Քանի որ դու իմ հոր հետ լավ ես եղել, ապա ես սուրհանդակ եմ ուղարկում, որպեսզի քեզ հայտնեն այս ամենը, և դու ուրախանաս: Իմ հայրը քեզ իր բարեկամն էր համարում, և դու էլ, հավանաբար, իրեն էիր շատ սիրում: Եվ հենց այդ սերը հաշվի առնելով էր, որ իմ հայրը քեզ կնության տվեց իմ քրոջը: Եվ ո՞վ կար իմ հորն ավելի մոտ, քան դու: Եվ ահա ես քեզ ավելի մեծ նվեր եմ մատուցում, քան իմ եղբայրը՝ հաթերի երկիրը: Երբ թշնամիները խուժեցին իմ երկիրը, Տեր Շեղբան [Տեր Շիվա –> Թեյշեբա –> Թեշուբ –> Շիվինի? – Սյունիք-ում ունենք Շվանիձոր գյուղ, Քաջարանի հինավուրց անունը՝ Շեբադին - Շեբարանց] իմ ձեռքը հանձնեց նրանց, և ես բոլորին ոչնչացրի. չեղավ նրանցից մեկը, որ տուն վերադառնար: Հաթերից խլած իմ ռազմավարից ուղարկում եմ քեզ մի մարտակառք, երկու ձի, մի տղա և մի աղջիկ: Նաև իմ եղբորը նվեր եմ ուղարկում հինգ մարտակառք և հինգ լծասարք: Իսկ քրոջս՝ Գելու Հեղբային նվեր եմ ուղարկում մի զույգ ոսկե ապարանջան, մի զույգ ոսկե ականջօղ, ոսկե մի զարդատուփ և քարակերտ մի անոթ՝ անուշահոտ յուղով: Քեզ մոտ որպես բանագնաց եմ ուղարկում Գալիին և Թունիպ-Իբրիին: Թող իմ եղբայրը նրանց հնարավորին չափ շուտ արձակի, որպեսզի իմ եղբորից շուտ բարև առնեմ և ուրախանամ: Թող իմ եղբայրը միշտ բարեկամ մնա ինձ հետ և հաճախ բանագնացներ ուղարկի, որպեսզի նրանք ինձ բերեն իր ողջույնները»: