вторник, 3 мая 2016 г.

ՈՂԲԵՐԳՈՒԹՅՈՒՆ, ՈՐԸ ԶԱՎԵՇՏԻ ՎԵՐԱԾՎԵԼՈՒ ՀԱԿՈՒՄՆԵՐ ՈՒՆԻ

Մեր տարածաշրջանում հայտնվելուց ի վեր զավթիչ թուրքերի ամենավտանգավոր զենքն այն է եղել, որ տարբեր ազգերի ու ցեղախմբերի պատկանող և իրենց հպատակը դարձած բնիկներին մշտապես լարել են իրար դեմ: Դեռ ավելին՝ պետք է խոստովանել, որ հաճախ նրանց հաջողվել է բնիկներից շատերին զանազան ստոր մեթոդներով իսպառ կտրել իրենց ազգային արմատներից և անվերադարձ թրքացնել:
Դատելով դիմագծերից՝ համարձակվում եմ ենթադրել, որ հերոս եզդի զինվոր Քյարամ Սլոյանի արդեն անշնչացած մարմինը գլխատած ոճրագործն իր արմատներն իսպառ մոռացած և իրեն թուրք-ազերի համարող հայ է: Կրկնում եմ՝ սա սոսկ դիմագծերից ստացված ինտուիտիվ տպավորություն է, այլ ոչ թե ինչ-որ փաստերի հիման վրա արված պնդում: Չեմ բացառում նաև, որ այդ սուբյեկտի ծագումնաբանության մեջ խորանալու դեպքում հանկարծ պարզվի, որ իմ այդ առաջին տպավորությունը պատահական ու անհիմն չէ: Բայց այս դրվագում առավել ողբերգականն ու միաժամանակ զավեշտալին այն է, որ այդ ոճրագործին պարգևատրողն ազգությամբ քուրդ է՝ Հայաստանում ծնված քուրդ Հեյդար Ալիևի հարազատ որդի Իլհամ Ալիևը, որն այսօր պետական մակարդակով, Թուրքիայի հետ ձեռք-ձեռքի տված, պատերազմում է իր ազգակիցների՝ քրդերի, ինչպես նաև եզդիների ու հայերի դեմ...
Ժամանակն է, որ «Ադրբեջան» հորջորջված արհեստածին պետության տարածքում ներկայումս ապրողները՝ բնիկներն ու իրենց թուրք-ազերի համարողները, մի լավ թափ տան իրենք իրենց, փորձեն փորփրել ու պարզել իրենց իրական ազգային արմատները և ձերբազատվեն թուրք զավթիչների արատավոր անունը կրելուց, քանի որ վերջիններիս գերիշխանությունը, պատմական հանգամանքների բերումով, անհրաժեշտաբար և անշեղորեն մոտենում է իր անփառունակ ավարտին:

Комментариев нет:

Отправить комментарий